Bog Miroslav Mandić Bog

Ti
si

419512

pupoljak

PRESUDAN DAN

1151. dan
25. februar 2008.

32368 - 32400

blaženstva

 

 

Sve i svi koji su ikada postojali su Mandić.

 

Sve što je sada je Miroslav.

 

Mandić je jedan. Miroslav je jedini.

 

Miroslav Mandić je jedan jedini.

 

Mandić je žena. Miroslav je muškarac. Miroslav Mandić je dete.

 

Mandić je umetnik. Miroslav je pesnik. Miroslav Mandić jedan jedini umetnik.

 

Mandić je odgovornost za prošlost.

Miroslav je odanost budućnosti.

Miroslav Mandić je ljubav sada i ovde.

 

Mandić je reč kazna.

Miroslav je reč sloboda.

Miroslav Mandić je reč ljubav.

Miroslav Mandić jedan jedini umetnik je reč Bog.

 

Mandić je zemlja.

Miroslav je voda.

Miroslav Mandić je vazduh.

Miroslav Mandić jedan jedini umetnik je vatra.

 

Mandić je smiraj umesto depresije.

 

Miroslav je zanos umesto agresije.

 

Onaj koji nije imao koga da ga zagrli smislio je besplatne zagrljaje.

 

Volim Te ženo koja pojebeš Boga.

 

Osećam najdublju zahvalnost prema lepoti ovog dana.

 

Ovo je umetnost hodanja.

 

Ovo je umetnost vode.

 

Ovo je umetnost neba.

 

Ovo je umetnost pevanja.

 

Lepotom ruže, dobrotom puta, ljubavlju leptira…

je početak pisma koje ću ovih dana poslati Srđanu Valjareviću i Nanadu Rackoviću

 

zamisli plamen

 

podoji misao

 

 

najveći

je

Bog

je

najmanji

 

 

telo moje ište Tvoje telo

duša moja ište Tvoju dušu

um moj ište Tvoj um

 

telo moje ište Tvom telu moje telo

duša moja ište Tvojoj duši moju dušu

um moj ište Tvom umu moj um

 

 

evo

me

u

TeljubimTebi

 

 

ne bih ljubio kada ljubav ne bi pevala ljubav za sve i svakoga

 

ne bih pevao kada pesma ne bi ljubila pesmom sve i svakoga

 

čovek je pastir ljudskog društva

 

ljudsko društvo samovažnošću pokušava da se izoluje od ostalih bića

 

ljudsko društvo nasiljem i profitom samo sebe zatvara u gulage-logore-samosluge 

 

ljudsko društvo se u izolaciji samoubija politikama privatnog-javnog-državnog-tržišnog

 

 

čoveče

pastir

si

svoj

 

 

 

smešim

Tii

se

 

 

 

 

 

SVAKI DAN JE PRESUDAN

1152. dan
26. februar 2008.

32401 - 32433

blaženstva

 

 

Smešim se ovom što pišem.

 

Ovo što je napisano smeši se Tebi.

 

Tii se smešiš nežnosti svog srca.

 

Tvoje srce se smeši detetu koje hrani uličnog psa.

 

Dok uzimam snagu iz detetovih ruku smešim mu se.

 

detinjstvo ne umire

 

krila su mi muzika detinjstva

 

13:13h

smešim se vremenu koje mi se nasmešilo sa ekrana

 

Sav u Tebe iscurim svete.

 

Sve jedno drugo treba.

 

Svako svakog želi.

 

Ova gomila cigala mi uvek privuče pogled.

 

Neko drugi bi napisao nešto drugo a ja sam napisao ovo.

 

Kad jednom nogom prestignem drugu druga noga odmah prestiže prvu.

 

Hodam pored Dunava i osećam da je moje telo i telo Dunava jedno telo.

 

Pada mi sunce na lice – sunce mi je lice.

 

Reči vole da kažu ono što one vole da kažu.

 

Dok polako hodam osećam da sam savršenstvo Božije.

 

Ispunilo me je – postao sam ovo veliko drvo pored reke.

 

Sleteo sam na zemlju sa ovom vranom. Bilo je kao skakanje u vodu u mladosti.

 

Biće lepote je u svim bićima.

 

Ljudi sede kao ptice na zidinama Kalemegdana.

 

Devojka fotografiše dvojicu šahista i kaže im simpatični ste mi.

 

Letim sa svim pticama koje preleću most.

 

Kada sam završio prethodno blaženstvo osetio sam da me ptice vole.

 

Sve više volim jebanje i sve više ga doživljavam stidom i čednošću.

 

Sve više poštujem pornografiju jer iskupljuje licemerje.

 

Pornografija će postati najuglednija profesija i tada će i ona postati licemerna.

 

Jedina banka koju volim i kojoj verujem je prosjakinja ili prosjak kojima dam novac.

 

Jedino gore od nasilja je osuđivanje.

 

Ganuo me ovaj odbačeni mladić.

 

Ganuće mi ozaruje dušu.

 

Sam ljubi.

 

 

 

 

 

VIBRACIJE VARIJACIJAMA

1153. dan
27. februar 2008.

32434 - 32466

blaženstva

 

 

vrh

 

vrh

vrh vrh

 

vrh

vrh vrh

vrh vrh vrh

 

vrh

vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

 

vrh

vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

 

vrh

vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

 

vrh

vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

 

vrh

vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

 

vrh

vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

 

vrh

vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

 

vrh

vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

 

vrh

vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

 

vrh

vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

 

vrh

vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh

vrh

 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh

vrh

 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrhvrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh

vrh

 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh

vrh

 

vrh vrhvrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrhvrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh

vrh

 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh

vrh

 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh

vrh

 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh

vrh

 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh

vrh

 

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh

vrh

 

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh

vrh

 

vrh vrh vrh

vrh vrh

vrh

 

vrh vrh

vrh

 

vrt

 

vrh

vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh 

 

vrh

vrh vrh

vrhvrhvrh

vrhvrh vrhvrh

vrhvrhvrhvrhvrh

vrhvrhvrh vrh vrhvrh

vrhvrhvrhvrhvrhvrhvrh

vrhvrhvrhvrh vrh vrhvrhvrh

vrhvrhvrhvrhvrhvrhvrhvrhvrh

vrhvrhvrhvrhvrh vrh vrhvrhvrhvrh

vrhvrhvrhvrhvrhvrhvrhvrhvrhvrhvrh

vrhvrhvrhvrhvrhvrh vrh vrhvrhvrhvrhvrh

vrhvrhvrhvrhvrhvrhvrhvrhvrhvrhvrhvrhvrh

vrhvrhvrhvrhvrhvrhvrh vrh vrhvrhvrhvrhvrhvrh

 

v

v o h

vrh l vrh

vrh vrh i vrh vrh

vrh vrh vrh m vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh t vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh e vrh vrh vrh vrh vrh

 

vrh

vrh vrh

vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrhvrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrhvrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrhvrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrhvrh vrh vrh vrh 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrhvrh vrh vrh vrh vrh 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrhvrh vrh vrh vrh vrh vrh 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrhvrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrhvrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh 

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrhvrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrhvrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrhvrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrhvrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrhvrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh vrh

 

vrt

 

 

 

 

 

VARIRANJE VIBRIRANJEM

1154. dan
28. februar 2008.

32467 - 32499

blaženstva

 

 

Lisice imaju jazbinu, ptice nebeske gnezda, a sin Čovečiji nema gde zakloniti glavu

Matej 20. 8

 

Blaženstva su zakloni.

 

Svaka reč koju napišem je dom nezaštićenih.

 

Reč me živi.

 

Riba me pliva.

 

Ptica me leti.

 

Hleb me žvaće.

 

Mirisi me ljube.

 

Trčimo devojčica i ja.

 

Uskoro će procvetati voćke.

 

Čovek je zavet lepoti.

 

obliva me nežnost 

 

kičme nam se prepliću

 

neprestano

od kurca do srca od srca do mozga

od srca do mozga od mozga do kurca

od mozga do kurca od kurca do srca

prelećem

 

mozak je Bog

 

seks je srce

 

novac je kurac 

 

sve neka je ovako

 

sve neka je cigla do cigle

 

sve neka su pupoljci

 

sve neka je reč Božija

 

sve neka je ružičasta latica

 

sve neka su svi gradovi

 

sve neka je nedostajanje koje hrani

 

živim u Tvom mirisu

 

mojim mirisom pevaš uspavanke svim bićima

 

Ja sam skitnica u Tebi.

 

Skitnica od kurca do srca i mozga.

 

Skitnica po uzbudljivoj reči skit.

 

Skitnica je muž skitnici.

 

 

ja

sam

skitnica

u

skitu

skitnice

 

 

muzikom reči pevam Te

muzikom reči Te pevam

muzikom Te reči pevam

 

skitni me

utrobo

skitam Te

 

 

 

 

 

35. PUT PO 33 DANA

1155. dan
29. februar 2008.

32500 - 32532

blaženstva

 

 

Proći će četiri godine do sledećeg 29. februara.

 

Poezija je na svakom mestu – u svakom trenutku.

 

Iako nauka postepeno osvaja nove oblasti i širi se kroz nevidljivo, uvek ostaje neka logici

nemerljiva, ali osećaju bliska dubina. Vođeni čarobnim zvucima neke muzike pokušajte

da osetite tajnoviti osećaj svemira i svesveta, svesveta i sveta, sveta i svesti, svesti i

svetlosti, Svetlosti i Svetosti. Moje misli vas miluju s prolećnim povetarcem

poslala mi je sms Margita

 

Kad spomenem vrapce već pevam.

 

Maslačak raste iz zida.

 

Oslonio je ruku na prijateljičino rame.

 

Odbačenost najlepše peva.

 

Sve što jeste umetnost je.

 

Pegava devojka pali cigaretu. Crna devojka iza nje povlači već drugi ili treći dim.

 

Divim se ovoj malenoj pogrbljenoj starici koja na

ovom platou ispred pošte redovno hrani golubove.

 

I zamor u pisanju je pesma.

 

 

umorna

pesma

 

 

Raznežila me je i osvežila umorna pesma.

 

Divno se drže za ruke ovo dvoje starijih ljudi.

 

Divno zidar doziđuje školsku ogradu.

 

Divno se ljube dvoje na rastanku.

 

Divno je ova lopata zabodena u pesak.

 

Uživa u hodu tek prohodala devojčica.

 

Na raskrsnici su me pogledali ova devojka i ova žena i ovaj mladić.

 

Divno se jedan čovek divi divotama.

 

Kad ugledam Dunav kao da ugledam sebe.

 

Uvek sam želeo da pišem nešto što nikada niko nije napisao.

 

Napisano kojem sam se divio bilo je tako napisano.

 

Dugo nisam pisao jer sam želeo da pišem kako niko nikada nije pisao.

 

I onda sam jednog dana počeo da pišem tako kako do tada niko nije pisao.

 

Samo sam pisao.

 

Od onda tako pišem jer tako volim da pišem.

 

Tako pišem jer samo tako znam i mogu da

pišem jer to što pišem sam ja – a ja jedino piše.

 

Kada pišem sebe pišem sve jer ja sam sve.

 

Bacio sam papirnu maramicu u kantu za đubre.

 

Da li čuješ teretni voz?

 

Da li osećaš miris Dunava?

 

 

odbačeni

uvek

peva

samo

Tebe

 

 

 

 

 

Stranice